به گزارش قدس آنلاین به نقل از ویژه نامه بیت المقدس؛ ازی زمانیکه امام خمینی در ابتکاری ماندگار و تاریخی، آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را روز قدس نامیدند و مسلمانان و آزادی خواهان جهان را برای حمایت از آزادی قدس شریف از چنگال صهیونیست ها به حضور در راهپیمایی فرخواندند بیش از 37 سال می گذرد. در گذر ایام اگرچه فلسطینیان روزگار پر از فراز و نشیب را تجربه کردند اما هیچگاه سکه روز قدس از رونق نیافت بلکه فراگیرتر هم شد و حالا در بسیاری از شهرها و کشورهای دنیا، روز قدس با حضور قابل توجه هواداران فلسطین برگزار می شود.

بی شک «فلسطین» امروز برای مردم در جهان نامی آَشناست اگر نگوئیم آرمان فلسطین و اوضاع مردم آن برای بسیاری تبدیل به یک «مسئله» شده است. جستجویی ساده در اینترنت و نیز پیگیری اخبار ما را به نتایج جالب توجهی درباره میزان توجه جهانیان به فلسطین اشغالی می رساند. در این موضوع اگرچه مسلمانان پرچم دار هستند، اما کم نیستند مسیحیان، یهودیان ضدصهیونیست و حتی لامذهبانی که بر اساس انگیزه های آزادی خواهان، انسان دوستی، ضد استکباری و ... برای رهایی آن سرزمین مقدس تلاش می کنند.

کاروان هایی که در چند سال اخیر از شرق و غرب عالم به قصد کمک به مظلومین آن دیار و رفع حصار ضالمانه علیه غزه، با ترکیبی از پیروان همه ادیان راهی فلسطین شد اند، خود تاییدی بر این مسئله است.

چند سال پیش و در جریان کاروان جهانی «الی بیت المقدس» که یکی از مسیرهایش از ایران عبور می کرد خود شاهد حضور زنان و مردان هندوئی بودم که رنج سفر زمینی از هندوستان تا ایران و سپس به سمت مرزهای سرزمین های اشغالی را بر خود هموار کرده بودند، تا نوع دوستی شان را نشان دهند.

در ادامه گوشه ای از مشاهداتم از راهپیمایی 2 سال قبل روز قدس در شهر وین پایتخت اتریش که همزمان با جریان داشتن آخرین مذاکرات هسته ای در این شهر، برگزار شد اتفاقی که بخاطر همزمانی و نزدیکی محل برگزاری آن با «هتل کوبورگ» از اهمیت مضاعفی برخوردار بود، را می خوانید؛

پایتخت اتریش از جمله شهرهایی در اروپاست که به دلیل حضور قابل توجه مسلمانان، هر سال شاهد برگزاری راهپیمایی روز قدس است. اما سال 94 این راهپیمایی حال و هوای دیگری داشت. چند هفته ای بود که وین، به دلیل میزبانی دور نهایی گفتگوهای هسته ای و 1+5 هر روز در کانون توجهات رسانه های متعدد دنیا قرار داشت و شاید بیراه نباشد اگر گفته شود که هیچ شهری، به اندازه وین ان روزها نامش در رسانه ها تکرار نمی شد. رفت و آمد 7 وزیر خارجه و چندین مقام ارشد بین المللی بصورت مداوم در این شهر کفایت می کرد تا نام وین و هتل معروف پله کوبورگ بیش از پیش مطرح شود.

این راهپیمایی ساعت 16 از منطقه Schwedenplatz  آغاز شده و در نهایت به منطقه Stephansplatz که در چند صد متری هتل کوبورگ، محل مذاکرات هسته ای قرار داشت، ختم شد. Stephansplatz میدانی است که کلیسای معروف سنت استفان آنجا واقع شده است. مکانی که به کلیسای سوخته هم شهره است و صبح همان روز جان کری دقایقی را در آنجا گذراند.

راهپیمایی از نظم قابل قبولی برخوردار بود و برخلاف موارد مشابه در ایران، بانوان که تعدادشان هم قابل توجه بود در جلو حرکت کرده و سپس با کمی فاصله یک خودروی ون که سیستم صوتی و وزیر شعار! در آن حضور داشتند، قرار داشت و در نهایت هم اقایان.

برآورد از مجموع شرکت کنندگان در حدود 2000 نفر بود که ترکیب ملیتی قابل توجهی داشتند، اما خواهران و برادران افغانستانی حضوری بسیار قابل توجه داشتند و اگر چه برنامه ریزی مراسم با هموطنان مان بود اما بسیاری از امور اجرایی آنرا مهاجرین افغانی در کمال فروتنی انجام می دادند.

علاوه بر ترکیب ملیتی شرکت کنندگان، تنوع سنی و جنسیتی هم قابل توجه و کاملا مشابه راهپیمایی های ایران بود، از نوزادانی که در کالسکه بودند تا پیرمردی که با واکر حرکت می کرد.

شور و هیجان و فریادهای حضار واقعا قابل توجه بود و در تمام طول مسیر حدودا یک کیلومتری راهپیمایی تداوم داشت. مدیریت شعارها را 2 دختر و پسر جوان اتریشی بر عهده داشتند که از درون خودروی ون آنرا مطرح می کردند و گاهی هم متن هایی که شبیه به دکلمه بود را می خواندند، پخش چند موسیقی زیبا به زبان آلمانی درباره مظلومیت فلسطین و جنایت های صورت گرفته در مناطق اشغالی هم از جمله اقداماتی بود که به تناوب در طول راهپیمایی تکرار می شد.

راهپیمایی کنندگان در حالی که پرچم فلسطین، تصاویری از جنایت صهیونیستها و پلاکاردهایی در محکومیت آن  را در دست داشتند، شعارهای «مرگ بر اسرائیل»، «قتل عام غزه را متوقف کنید»، «خجالت بر تو ای اسرائیل»، «صهیونیسم مساوی نژاد پرستی» و «اسرائیل یعنی تروریسم» را سر دادند.

مسیر از دل بافت تاریخی وین عبور می کرد و در بعضی نقاط از خیابان هایی با عرض کم و ساختمان های بلند می گذشت و همین هم باعث می شد شعارها بیش از حد در فضا تلاءلو پیدا کند.

حضور شهروندان وینی و توریست هایی که در حاشیه مسیر، به نظاره ایستاده بودند هم قابل توجه بود. اگرچه گاهی رفتارهای تایید آمیز یا مخالفت گونه هم انجام می دادند.

پلیس اتریش حضور بسیار پر رنگی در مراسم داشت و علاوه بر اینکه نیروهای آن در جلو و عقب جمعیت حرکت می کردند، در تمام طول مسیر هم در بینابین راهپیمایان بودند. تعدد خودروهای پلیس هم قابل توجه بود. البته مزاحمت خاصی برای شرکت کنندگان ایجاد نمی کردند.

پس از طی مسیر که حدود 80 دقیقه بطول انجامید، شرکت کنندگان در میدان نسبتا بزرگی تجمع کرده و ضمن برپا کردن نمایشگاه عکسی از مظلومیت مردم فلسطین، دیوارهای نمادینی به نشانه دیوارهای حائلی که رژیم صهیونیستی در مناطق اشغالی ایجاد کرده است، برپا کردند.   

قرائت بیانیه ای که متن آن در تمام طول مسیر بین مردم توزیع شده بود و نیز رها کردن دها بادکنک سفید در آسمان وین، پایان بخش روز قدس وین بود، که تنها 2 ساعت دولت اتریش برای برگزاری آن زمان در نظر گرفته بود.

گفتنی است در فاصله چند ده متری محل تجمع پایانی، همزمان تجمع دیگری از سوی بوسنیایی های ساکن اتریش در بزرگداشت کشته شدگان جنایت صرب ها در منطقه سربرنیتسا در حال برگزاری بود. شرکت کنندگان در این برنامه هم شعارهای تندی علیه روسیه سر می دادند.

در سال 1995 جنایتکاران صرب با حمله به سربرنیتسا حدود 8 هزار نفر را به قتل رسانده و ده ها هزار نفر را آواره کردند./

انتهای پیام

محمد مهدی رحیمی

ویژه نامه بیت المقدس دوشنبه هر هفته ضمیه روزنامه قدس منتشر می شود.